Gidiyorum...

satır aralarında unutuldum
boş bir sayfanın gölgesine sığınırken.
ünlemler bana küstü yâr!
tepkisizliğim bu yüzden, sessizliğim
bu yüzden.

(karın ağrısı çekiyorum unutuluşumla)

sessiz harfler arıyorum gürültülü
sözcüklerin arasında ısrarlıca.
bazen bir noktaya muhtaç kalıyorum
nefes alabilmek için bu, arayışta.

( nefessiz kaldım, nefesimi geri ver bana)

koşuşturan çocukların sessizliği
yırtan ayak takırdamaları var etrafta.
bir de sokağın hemen köşe başındaki pencerenin
parmaklıklarından parmak uclarını uzatan
bir ihtiyar adam; rüzgara dokunmak için
canla baş etmek de.

yanına gitmek için hazırlanıyorum
yardım etmek adına, sonra vazgeçiyorum
"bunu kendi başarmalı" diyerek seyrediyorum
usulca, yardım edersem biliyorum ki

(susmam en doğrusu sanırım)

saçak altı öpüşmelere sürgün edildik
öpüşemedik, belki de utandı(rıl)k.
tutkuyla öpüşenleri seyrederek küfür
ettik bizi bizlikten alan hayata.
şimdi bir portakal çiçeği açıyor
avuçlarıma senden yana, senden bana
düşercesine payıma.

( oysa bir masum öpücük de yeterdi bana)

akasyalar köpürüyor yüreğimin en
ücra kıyısında, boğuluyorum.
yalın ayak basıyorum asfaltlara seni
hissetmek adına, kendimle dalga geçercesine
gülmelerdeyim çünkü seni hissedememekteyim.
sonra yağmur damlaları değiyor ruhuma
ıslanıyorum sen sularıyla.

(hangi mevsimin yağmurusun acaba)

gidiyorum sensiz
sabahlara gözlerimi açmak için boşluğa,
yutkunarak da olsa.
elveda.

(tırnak içine alıyorum artık adını)

kımıldamayan, donmuş evler
şahit oldu bu yaşadıklarıma.
dürtme boşuna konuşmazlar
Asla