' Sözlerim tükendi artık ACIM dorukta ..

Canım hiç bu kadar yanmamıştı , onca yaşanılmışlık terk ediliş vazgeçiliş hiç biri bu kadar koymamıştı bana. Her şeyi söyleseydi de bunu duymasaydım ondan sevgime laf söylemeseydi. Halbuki ben ne yaptım ki onu sevmekten başka kendimi verdim ona yüreğimi, aklımı, ruhumu, her şeyimi belki hissettiremedim tam anlamıyla ama benim suçum mu ? hiç bir şey sebep olamaz buna yok sayamaz sevgimi. Kıyamıyorum, terk edemiyorum, dayanamıyorum onsuzluğa peki ben onun canının yanmasına dayanamazken kendi canım bilmişken hak ediyor muyum bunları işte en çok bunlar acıtıyor beni .

Her terk edişinde yıkılıyordum belki ama hayat bu devam ediyordu işte. Sonra kendimi avuttum kendimce.. ben istemedim böyle olmasını,ben istemedim böyle sevmeyi derken,suçun altından kalkıyordum beklide. Suçun kaderde değil de bende olduğunu fark ettim… Hayatımın senden önce ve senden sonra diye ayrıldığını fark ettim… senden önce mutluluk senden sonra hüzün! Hüznü bu kadar sevipte mutluluğu unutacağım hiç aklıma gelmezdi… Senin için ağlamayı sevdim sonra , sana odaklanıyordu yüreğim ve gözlerim ağlamanın ne güzel olduğunu fark ettim… Acın bile güzeldi yaşattığın hüzün bile… Sevgime inandıramıyorum seni belki tek neden aradaki mesafe ama bir şey yapamam ki senden vazgeçemem ki. Sözlerim tükendi artık acım dorukta. SENİ SEVİYORUM.